Uitspraak Hoge Raad der Nederlanden inzake ex-rental in strijd met het recht van de Unie
De Hoge Raad der Nederlanden heeft op 28 februari 2020, ECLI:NL:HR:2020:331 geoordeeld dat in een gedifferentieerd belastingstelsel, zoals dat van de BPM, om toepassing te kunnen geven aan de vermindering van een ex-verhuurvoertuig, welke mogelijkheid vervat is in een binnenlandse koerslijst, aansluiting gezocht moet worden bij de verhuursituatie in de lidstaat voorafgaande aan de invoer van het voertuig in lidstaat Nederland.
Die rechtspraak is kennelijk onjuist, kennelijk onrechtmatig, kennelijk onregelmatig tot stand gekomen, met misbruik van bevoegdheid, misbruik van recht, zich onttrekkend aan de wettelijke verwijzingsplicht, artikel 4, lid 3 VEU, artikel 19, lid 1, tweede alinea VEU, artikel 47 Handvest van de grondrechten van de Europese Unie, en houst schending in van de beginselen van artikel 2 VEU.
Heeft u al ooit zoiets horen uitleggen door het Hof? Ik niet!! Niemand niet denk ik, volgt ook niet uit de uitlegging van het Hof. Het is dus zuiver een verzinsel van de Hoge Raad der Nederlanden, teneinde de heffende autoriteit te faciliteren en de staatskas te vullen en gevuld te houden, immers, iets anders doet de Hoge Raad aantoonbaar en bewezen niet of nauwelijks.
Nu de Hoge Raad niet kon vaststellen dat sprake was van vaste rechtspraak van het Hof inzake de door de Hoge Raad zelfstandig opgeloste materie, dat blijkt immers ook niet uit de motivering van het hiervoor genoemde arrest, is geen sprake van een uitzondering op de verwijzingsplicht vanwege een zgn. ‘acte eclaire’. Van een zgn. ‘acte clair’ is ook geen sprake, de Hoge Raad heeft immers niet aangetoond via een verzwaarde, uitgebreide motivering waarom hij buiten elke twijfel er zeker van kon zijn dat de gegeven zelfstandige oplossing even evident zou zijn voor het Hof.
De Hoge Raad gaf uitlegging over de draagwijdte en de betekenis van het recht en aldus achtte hij de vraag wel relevant.
Wij stellen eenvoudig vast dat de Hoge Raad zich – willens en wetens – buiten elke mogelijke twijfel verheven – kennelijk – heeft onttrokken aan zijn wettelijke verwijzingsplicht teneinde de zijn gevoeligheid voor externe factoren, in het bijzonder de heffende en wetgevende autoriteit, nog maar eens haarfijn te etaleren en ten toon te spreiden.
Immers, volgens vaste rechtspraak van het Hof moet in een gedifferentieerd belastingstelsel, zoals in casu, wanneer de differentiatie geen fiscale gevolgen heeft voor de binnenlandse productie, zoals in lidstaat Nederland, uitgegaan worden van de laagst denkbare variant.
Aldus laat de Hoge Raad der Nederlanden – door misbruik van recht, misbruik van alle fundamentele rechtsbeginselen en de ergst denkbare schendingen van het hoogste recht – belastingbetalers die een uit een andere lidstaat afkomstige, gebruikte personenauto invoeren, simpelweg doorgaans zo’n 10% teveel belasting betalen.
Ja, zo kun je je natuurlijk wel profileren als ‘een rijk land’, gewoon ordinaire diefstal van de raadsheren van de Hoge Raad der Nederlanden!! Ja, je kunt je afvragen wie tot de grootste dieven (criminelen) van lidstaat Nederland behoort.. In ieder geval buiten elke mogelijke twijfel verheven de Hoge Raad der Nederlanden.
Als u of ik steelt, bijvoorbeeld zelfs ‘vermeend’ belastinggeld omdat u een te lage aangifte omzetbelasting doet, kunt u volgens de Hoge Raad tot 4 jaar bajes in het vooruitzicht gesteld krijgen!!
Maar war voor een straf moet er dan wel niet gelden voor dergelijke grootschalige, aangetoonde diefstal van vele honderden miljoenen door de raadsheren van de Hoge Raad der Nederlanden? Ik zou in het licht van het voorgaande niet vreemd staan te kijken als 30 jaar eenzame opsluiting passend en geboden zou zijn.
De wetgever en de heffende autoriteit, waarvoor de Hoge Raad blijkbaar gevoelig is bij het nemen van zijn beslissingen, en niets uit de weg gaat om de burger te misleiden en te bestelen, ook niet dus de meest fundamentele rechtsbeginselen van onze rechtsstaat, het maakt ze immers niks uit, bewezen en aangetoond, geven geen straf aan raadsheren van de Hoge Raad der Nederlanden, ze zijn immers ‘partners in crime’ en in een dergelijk georganiseerd milieu is het ‘not done’ elkaar straffen uit te delen!!
De klacht ligt begrijpelijkerwijs inmiddels in de inbreukfase en zal t.z.t. door het Hof eenvoudig en simpel, keihard afgestraft worden. Tot die tijd kunt u geen schadeprocedure aanvangen in lidstaat Nederland, de civiele rechter oordeelt immers dat een dergelijk gegeven fiscaal oordeel pas tot schade kan leiden wanneer het vernietigd is door de Hoge Raad.
Het zal niet vernietigd worden door de Hoge Raad, dat snapt u inmiddels na het lezen van mijn bijdrage, maar normaliter wel door het Hof van Justitie, die zal vaststellen dat alle fundamentele rechtsbeginselen van artikel 2 VEU kennelijk ernstig zijn geschonden. Wij weten inmiddels genoegzaam welke reden daar achter zit… U ook als u regelmatig mijn bijdragen leest en tot u neemt!